De reis naar heling

Er zijn van die periodes waarin alles wat je dacht te weten, wankelt. Waarin je ineens stilvalt. Niet omdat je het wil, maar omdat je simpelweg niet anders kunt. Periodes waarin je geconfronteerd wordt met de vraag: Heb ik mijn vertrouwen wel op de juiste plek gelegd?

Ik zat daar. In die verwarring, in die stilte. Ik dacht dat ik mijn geloof had gevestigd in het goede, in dat wat zuiver en licht was, maar ik werd wakker geschud. Niet alles waarin ik geloofde of op vertrouwde, bracht me dichter bij God. En dat was pijnlijk om te beseffen.

Ik voelde me zo verdwaald, omdat ik dacht het juiste pad te volgen. Ik begon aan alles te twijfelen: Doe ik nog wel het juiste? Is dit pad niet alleen goed voor iemand anders, maar ook echt bedoeld voor mij?

Ik heb het een en ander moeten loslaten en herzien. In die periode heb ik veel tijd in stilte doorgebracht, met Hem. In gebed, in overgave. Met de vraag: Wilt U mij weer naar mijn pad leiden?

En gelukkig… vond ik de weg terug. Niet ineens, maar stap voor stap. Ik voel me niet alleen herboren, maar ook sterker dan ooit.

Ik weet nu: alles wat nog mag ontstaan zowel voor mezelf als voor TC’s Nature zal voortkomen uit Zijn pure licht. En die gedachte bracht mij weer licht, precies daar waar ik in het donker was beland.

Wat daarna volgde was geen harde crash, maar een milde burn-out die zich langzaam in mijn leven nestelde.

Na mijn verhuizing had ik nog geen moment écht kunnen genieten van mijn thuis. Met alle verbouwingen voelde alles als één grote chaos. En ondertussen draaide mijn leven gewoon door.

Ik was zowat elke dag continu aan het werk. Naast TC’s Nature werk ik ook nog voor een baas, en op een gegeven moment stond ik bijna 20 uur per dag ‘aan’. Ja, bizar hè? Zelfs wanneer mijn lichaam en hersenen rust nodig hadden, bleef ik aanstaan. Mijn hoofd draaide overuren. Continu ideeën bedenken, projecten uitwerken, lanceringen voorbereiden.

Ik kon de mooie dingen om me heen niet meer écht voelen. Zelfs de dingen die me normaal zoveel vreugde gaven voelden dof en ver weg.

De kracht van vertraging

In plaats van alles los te laten, voelde ik dat ik mocht vertragen. Niet stoppen, maar verzachten. Ik wilde mijn dagelijkse taken blijven doen, blijven bouwen aan mijn droom en dienstbaar zijn met wat ik doe. 

Ik ben bewust gaan kiezen waar ik mijn energie wél in wil stoppen, en waar niet. Ik ben mezelf rust gaan gunnen in plaats van streng zijn. En dat alleen al, was helend.

Samen met God helen

Deze reis naar heling voelde niet als iets wat ik alleen hoefde te doen. Of je Hem nu God noemt, het Universum, Liefde, Bron of iets anders. Ik voelde me gedragen. Alsof er een zachte hand op mijn rug lag die zei: Je hoeft het niet allemaal alleen te kunnen. Laat Mij je leiden.

Door deze periode heen ben ik gaan zien hoe belangrijk het is om bewust te kiezen. Niet alleen voor rust, maar ook voor wat je voedt.

Productief zijn zonder op te branden

Productiviteit is in onze maatschappij bijna een heilig doel geworden. Maar ik ontdekte: echte productiviteit zit niet in doen, maar in zijn. In trouw zijn aan wat je nodig hebt.

Ik heb geleerd dat ik nog steeds iets kan betekenen, ook als ik minder doe. Dat ik nog steeds waardevol ben, ook als ik kies voor rust. En dat heling niet betekent dat je niks meer kunt, maar dat je voortaan anders omgaat met je kracht.

Een uitnodiging aan jou

Misschien herken je jezelf in dit verhaal. Misschien loop jij ook met vermoeidheid, twijfel of het gevoel dat je even verdwaald bent. Ik wil je bemoedigen: heling is geen eindbestemming, het is een reis. En je hoeft het niet alleen te doen. Of je het nu God noemt of iets anders, er is altijd een grotere liefde die met je meeloopt.

Vertrouw. Vertraag. Kies bewust. En bovenal: wees zacht voor jezelf.